کد مطلب:3589 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

از فرمايشهاي آيةالله جوادي آملي چنين برداشت كردهام كه امر در امور غيرمادي است زمان نميخواهد و خلق در امور مادي است و زمان ميخواهد. آيا ناقة حضرت صالح كه ناگهان، از دل كوه بيرون آمد مادي نبود؟

چنان كه اشاره كرديد و از فرمايشهاي آيةالله جوادي آملي نيز برميآيد موجودات جهان دوگونهاند: برخي مادي و برخي ديگر مجردات هستند. واژة مادي كه اسم منسوب است يعني منسوب به ماده، در مورد اشيايي به كار ميرود كه نسبتي با ماده جهان داشته، موجوديت آنها نيازمند به ماده و ماية قبلي باشد، مجرد هم يعني موجود غير مادي و غير جسماني و منظور از آن چيزي است كه نه خودش جسم است و نه از قبيل صفات و ويژگيهاي اجسام ميباشد. يعني اين گونه نيست كه مانند اجسام و ماديات براي پيدايش، به زمينه و ماية قبلي نيازمند باشند بلكه از قبيل امر الهي است نه خلق او. در سورة اعراف، آية 54 آمده است: اَلاَ له الخلق و الامر; آگاه باشيد كه آفرينش و امر از آنِ اوست. خداوند در اين آيه، گروهي از مخلوقات خود را خلقي و گروهي ديگر را امري معرفي ميكند، در نتيجه دو عالم وجودي به نام عالم خلق و عالم امر در كار است. چنان كه گفته آمد موجودات امري، فارغ از هرگونه زمان، مكان و شرايط تدريجياند، اما موجودات خلقي، داراي امتداد، مكان و زمان هستند و قابل اشارة حسي ميباشند.(آموزش فلسفه، استاد محمدتقي مصباح يزدي، ج 2، ص 125، سازمان تبليغات اسلامي / الميزان، علامه طباطبايي، ذيل آية 54 سورة اعراف.) روشن است كه معجزهها از جمله ناقة حضرت صالح تمام ويژگيهاي ماده و عالم خلق را دارند: قابل اشاره حسي هستند، مكان دارند و امتدادپذيرند، تنها از بين اين ويژگيها و تدريجي بودن آنها به خاطر اعجاز از چشم ما پنهان است. در واقع، معجزهها به خلاف پديدههاي ديگر كه از راه اسباب و شرايط شناخته در مدت زمان خاصي پديد ميآيند، به خاطر نداشتن علل و اسباب طبيعي و شناخته شده براي ما ناگهاني و اعجابآور و شگفتانگيز مينماياند و اين به زماني بودن آنها خدشهاي وارد نميسازد.(ر.ك: بحثي مبسوط در آموزش عقايد، غرويان، غلامي، ميرباقري، ج 1، ص 199، انتشارات دارالعلم.)